De Geschiedenis van de Indiaanse fluit

De klank van de hedendaagse indiaanse fluit komt niet overeen met  de oorspronkelijke fluit. De fluit van tegenwoordig is aangepast aan de westerse muziek.

De oudste nog bestaande inheemse Amerikaanse fluit van hout komt van een Italiaanse avonturier die door het huidige Minnesota trok op zoek naar de bovenloop van de Mississippi, Giacomo Costantino Beltrami (1779-1855, ook bekend als J.C. Beltrami) Meer op Fluteopedia

De fluiten bestonden uit twee delen deze werden aan elkaar gekleefd met hars en samengehouden met lederen strips. 
Sommige fluitenmakers gebruikten de volgende afmetingen van de fluit en positie van de gaten was als volgt:
Binnenkant boring: de dikte van een man zijn duim.
Lengte fluit: de onderarm lengte (van elleboog tot einde vingers). 
Plaats eerste gat boven aan: Van het labium ( vierkant gaatje ) rechterhand van een man rond de fluit.
Tussen maten volgende gaten: het eerste kootje van een wijsvinger. 
Vier gaten rondom: de linkerhand van een man rond om de fluit dit waren de stemgaten (de vier windstreken)
Dat gaf een fluit die tussen een G en een F was.

 Barry D. Higgins (White Crow) geeft uitleg over de fluiten

1 van de legendes over de indiaanse fluit.

Alle info over de Indiaanse fluiten is te vinden op Fluteopedia en uitgebreide website helaas wel in het Engels.